Hoe ouder je wordt, hoe vaker je het meemaakt. Een heftige gebeurtenis die je weer met beide benen op de grond zet. Zoiets brengt zaken fijntjes in perspectief. Gek is dat eigenlijk. ’s Morgens wond je je nog op over je dochter die te lang nodig had in de badkamer, die voordringer bij het invoegen of de printer die weer eens niet werkte. En dan gebeurt er zoiets en denk je: waar maak ik me toch allemaal druk om? Zo werkt het bij mij in elk geval wel vaak.
Het is goed om dingen eens wat vaker in de juiste verhouding te zien. Om zo nu en dan eens een stap naar achter te zetten, op de pauzeknop te drukken en je omgeving – en jouw rol daarin – te observeren. Ik weet het, dat is lastig. Want als er een deadline je als het zwaard van Damocles boven het hoofd hangt, is het misschien niet zo handig om achterover te leunen en na te denken over het leven. Dat doe je niet zomaar, te midden van alle hectiek van een drukke baan en misschien wel een druk gezins- en sociaal leven.
Toch is het goed om het wél een keer te doen. Daar hoef je echt geen dag voor uit te trekken. Een half uurtje mijmeren kan al genoeg zijn, buiten op een bankje of tijdens een wandeling. Of doe iets anders wat bij je past. Als je maar de ruimte voelt om je gedachten ongehinderd voorbij te laten zweven.
Zelf had ik begin augustus zo’n moment. ’s Middags had ik een afspraak bij een klant in Limburg. Verder had ik die dag een lege agenda – want vakantietijd! – dus ik besloot vroeg te vertrekken en ’s ochtends een balletje slaan op de lokale golfbaan. Na negen holes zat ik in de ochtendzon op het terras, met een cappuccino voor mijn neus. Het was heerlijk stil; ik hoorde alleen soms het geluid van een driver die een golfbal raakte, het gefluit van de vogels en het malen van de koffie achter de bar.
Ik was even helemaal alleen met mijn gedachten en liet ze afdwalen naar mijn ondernemersleven. Hoe ik ooit begon met DON Bureau, mijn eerste stappen zette, soms weer werd teruggefloten, groeide richting volwassenheid en vervolgens alle aandelen verkocht. En hoe ik de volgende stap richting mijn huidige avontuur heb gezet. Een stap richting mentorschap: het begeleiden van mensen in hun persoonlijke en zakelijke ontwikkeling, ongeacht hun positie, leeftijd en achtergrond. Daar werd ik spontaan blij van.
Maar weet je wat ik nóg mooier vind? Als ik mijn passie voor dit werk kan delen met mensen die positieve energie uitstralen. Mensen die in al hun vezels gemotiveerd zijn om te groeien en het leven van de zonnige kant bekijken. Die mensen geven mij ook weer energie. Met hen werk ik het liefst en ontstaan de mooiste dingen. Zij herinneren me eraan waarom ik zo dol ben op dit werk.
Dat was een heel fijn, nuttig inzicht. Nee, ik was die ochtend op de golfbaan niet declarabel. Ik hield er ook geen nieuwe klanten aan over. Wat ik er wél aan overhield? Helderheid en rust. En een heel fijn inzicht en de bevestiging dat ik het eigenlijk heel goed heb.
Als ik je een advies mag geven: trakteer jezelf eens op een vrije (mid)dag en stel jezelf die ene vraag: wat is voor mij nu écht belangrijk? Sta daar even bij stil. Het helpt je vast om zaken helder te krijgen. Sowieso schenkt het je ontspanning. En dat is onbetaalbaar.
